vrijdag 20 juli 2018

gesmockt zomerjurkje.


Ik ben geboren in het midden van de jaren 70 van de vorige eeuw, net na de flowerpower en tijdens de stock market crash. Mijn favoriete zomeroutfit was een smockjurk. Ik bezat er meerdere. Ik heb altijd een zwak gehouden voor gesmockte jurken. Ik bezat de "echte" die met de hand gemaakt en geborduurd werden, maar ook de eenvoudigere versie met vele rijen elastiek. Die jurkjes waren voor mij  het toppunt van zomer! 


Ik kon het dan ook niet laten om er eentje te maken voor Daisy. Hier komt een Jamie Oliver verhaal, over de naam van deze pop. Mijn zoon heeft deze pop gekocht, en gaat dus ook niet weg. Ik ben in het rijke bezit van tweelingnichtjes en die hadden bij oma één pop zonder kleren. bij toeval vond ik er een die net zo groot was en mijn zoon wilde er ook wel zo één, maar kon hem niet betalen. Bij de kassa bleek de pop één euro te kosten. Iets met korting op korting ofzo. Dus hij er toch ook een. Makkelijk voor mij, nu had ik een pasmodel voor de poppen van oma. Hij noemde de pop steeds poppie. Op mijn vraag of dat haar naam was, dacht hij lang na en schudde zijn hoofd. Ze heet Daisy! Nu snapte ik direct de link (en dan komt nu ook de connectie met Jmaie Oliver). Jamie vertelt tijdens een kerstserie dat hij twee dochters heeft; Poppy en (voel je hem aan komen) Daisy! 

Het patroon is bijzonder simpel. Je neemt de lengte van de jurk, plus zomen en de breedte is anderhalf of twee keer de omtrek van de pop. Knip een strook stof met die breedte en lengte. Werk de randjes af, klein zoompje in de bovenkant, iets bredere zoom in de onderkant. Elastisch garen op de spoel (met de hand opwinden) en gewoon garen boven. En dan stikken, vijf rijen in dit geval. Middenachter dichtstikken en bandjes vastzetten. 

Ps. Als ik er weer een maak zal ik foto's maken.

donderdag 19 juli 2018

de deken is af.

Het is echt een meerjaren project geweest, deze granny deken. Ik ben er in 2015 aan begonnen, om iets te doen te hebben in de caravan. Na de vakantie van dat jaar was ik vergeten hem uit de caravan te halen en hij is daar een heel jaar blijven liggen. Oeps... De volgende zomer vol goede moed verder. 
Het werd mijn ontbijtproject. Mijn zoon eet niet zo snel en als ik wegloop stopt hij helemaal (ADD), hahaha, dus zocht ik iets te doen tijdens het wachten. 

Na nog een onderbreking door een gebroken pols, heb ik dit jaar eindelijk mijn deken af! Eind vorige zomer besloot ik dat de deken niet zo groot ging worden als ik eerst had gedacht. Ik vond hem nogal zwaar worden. Ik dacht te gaan tot 12 rijen van 9 blokjes. Net voor ik de laatste rij er aan wilde zetten, besloten mijn zoons dat zij nog geen blokje hadden mogen kiezen... Dus hij is nu 13 rijen lang. Elk blokje meet met de witte rand erbij, ongeveer 10x10cm. De rand om de deken heb ik gaandeweg bedacht. Eerst een toer granny, daarna afwisselend een toer stokjes (wit) en een toer vasten (gekleurd). De groene schulp rand heb ik al eens eerder gebruikt om kussens mee om te haken. En komt van deze website.

Ik ben heel blij met de deken, lekker vrolijk. De jongens vinden het zonde om hem alleen maar in de caravan te gebruiken, dus hij zal in de winter wel thuis op de bank liggen. 

 Een klein moment van geluk. Dit draadje was alles wat er over was van mijn bolletje groen... (ik heb nog een reserve liggen, maar die is niet meer nodig).
De hoek van de rand. Soms was het met de schulpjes even puzzelen, maar het is gelukt.




















vrijdag 6 juli 2018

Zoë, een schattig vestje

Mijn pols is inmiddels genezen. Hij kan soms nog wat pijnlijk zijn, maar ik kan hem min of meer normaal gebruiken. Wel moet ik voorlopig naar de fysio en blijf ik onder controle van de chirurg en de revalidatiearts.

Nu eindelijk weer verder met het aankleden van de poppen. Zoë heeft lang moeten wachten, maar na bijna vier maanden heb ik haar vanmorgen dan toch een schattig zacht roze vestje aan kunnen trekken. 

Het is een gratis patroon van Ravelry. Het breit super makkelijk en het resultaat is altijd leuk. Het enig wat ik anders doe is dat ik onder de arm de twee steken kruis, dit voorkomt dat de steken daar open gaan staan. Als ik weer eens zo'n vest op de pennen heb staan zal ik het op de foto zetten.

Ze ziet er uit om op te eten in haar zacht roze vestje!

 Tijn een lieve stoere jongen. Tijn vond ik ooit bij een berg grofvuil aan de overkant van de straat. Poppen zijn bij mij nooit grofvuil en ...